توکل بر خدا یا کدخدا؟
کلی پوستر ناب اقتصاد مقاومتی برای مساجد
...
شرط اول اقتصاد مقاومتی: غیرت
خارج‌نشینانی را که دم از وطن و غیرت ملی می‌زنند، دیده‌ای؟ دقت کرده‌ای که چقدر مسخره‌اند؟ مثل آدم لختی می‌مانند که دیگری را به خاطر جوراب سوراخش سرزنش کند! یکی نیست بگوید تو که غیرت نداری در آب‌وخاک خودت بمانی و برای وطن خودت عرق بریزی، حالا که به بیگانه پناهنده شده‌ای، لطفاً دیگر حرف نزن!قضیه کسانی که اقتصاد مقاومتی را زیر سؤال می‌برند هم همین است. البته ما تک‌تک شبهه‌های‌شان را پاسخ می‌دهیم ولی همین‌جا تکلیف کسی را که به تولید ملی و کارگر ایرانی بی‌احترامی می‌کند، مشخص می‌کنیم! او مشکلش یک چیز است: غیرت!حالا اگر کسی غیرت دارد، بیاید پای میز مذاکره تا گام‌به‌گام خودمان را به اقتصاد مقاومتی نزدیک کنیم.
اگر به فکر رزق حلال بودیم...
اگر کسی پولی را که با زحمت خود درآورده، خرج کالای غیرحرام کرد، آیا رزقش حلال است؟ خب البته حکم فقهی را باید از مراجع تقلید پرسید و از حوزه تخصصی ما خارج است، اما این سؤال کمی فرق می‌کند. مثلاً کسی که می‌تواند کالای ایرانی بخرد و نمی‌خرد، یا به‌جای آب‌معدنی با نمانام (برند) ایرانی، همان را با نمانام خارجی می‌خرد؛ این‌ها حکمش چیست؟
شاید در رساله‌ها دراین‌باره چیزی ننوشته باشند اما هم عقل به آن پاسخ می‌دهد هم شرع. وقتی عقل می‌گوید خرید کالای خارجی موجب تضعیف اقتصاد داخلی است و رهبر جامعه اسلامی تقاضا می‌کند که مردم بروند سمت کالای داخلی؛ حالا اگر کسی نرفت، کارش عقلانی است یا شرعی؟ اگر به فکر رزق حلال بودیم، تلاش می‌کردیم برای تقویت اقتصاد مقاومتی...
امام خامنه‌ای در دیدار اخیرشان به مناسبت هفته کارگر در هشتم اردیبهشت ماه 1395 مطالب بسیار مهمی رو در زمینه اقتصاد مقاومتی و استفاده از تولیدات داخلی بیان کردن. موضوعی که مسجدی‌ها باید در عمل بهش پیشگاه باشند. این پوستر برگرفته از عبارتی است که حضرت آقا در همین دیدار فرمودند:
تولید داخلی باید به عنوان یک مسئله مقدس شناخته شود.
نمی‌خرم تا تنبیهش کنم!
می‌دانید این جمله را چه کسی به چه کسی می‌گوید؟ متأسفانه این حرف خیلی از مردم ماست که می‌خواهند با نخریدن کالای داخلی، تولیدکننده داخلی را تنبیه کنند تا کیفیت کالایش را بالا ببرد. عجب بصیرتی! چه خوب فهمیده که نخریدنش چقدر مؤثر است در اقتصاد کشور!
اما یک سؤال: چرا وقتی می‌گویند فلان کالای صهیونیستی را نخرید تا به اقتصادشان ضربه وارد شود، هیچ‌کدام از این افراد با بصیرت جدی نمی‌گیرد و با یک جمله خیال خودش را راحت می‌کند: نخریدن ما که تأثیری ندارد!کاش برعکس شود. طوری که مردم تصمیم جدی بگیرند بر نخریدن کالای خارجی تا شرق و غرب را به خاطر فشار بر ایران تنبیه کنند و از آن‌طرف، همه مصرف‌ها را داخلی کنند تا تولیدکننده ملی هم بتواند کمی رشد کند. البته هیچ‌کس نباید در این مسابقه کم بگذارد...
دریغ از یک خوش‌انصافی!
پراید که در تصادف‌ها مچاله می‌شود و سمند هم که زود افت می‌کند. پژو پارس هم استاندارد لازم را ندارد. گوشی ایرانی هم که باتری خالی می‌کند و وسایل آشپزخانه ایرانی کم‌تر عمر می‌کنند. در صنعت نساجی و لباس هم که هیچ چیز مثل کالای ترک و چین نمی‌شود...
بی‌انصاف! این چه‌جور حرف زدن است؟ یعنی در این همه کالای ایرانی یک خوبی پیدا نمی‌شد؟ تا کی مرغ همسایه غاز است؟ همیشه خوبی‌ها برای دیگران است و بدی‌ها برای ما؟ یک بار گفتی مصرف پراید کم است و سمند کم‌تر چپ می‌کند؟ یک بار قیمت کم گوشی ایرانی را به رخ نمانام (برند)های خارجی کشیدی؟ یک بار لذت لباس خوش‌دوخت و خوش‌بافت ایرانی را برای دیگران تعریف کردی؟همیشه بدی، بدی، بدی! چشم‌ها را باید شست که با این چشم بدبین هیچ‌وقت اقتصاد ما مقاوم نمی‌شود...
رقابت (عادلانه) نیست!
می‌گوید به‌جای این‌که 200 هزار تومان بدهم و کالای ایرانی نو بخرم، همان را می‌دهم و کالای خارجی دست‌دوم می‌خرم. یا نه، کمی بیشتر به خودم فشار می‌آورم و کالای خارجی گران‌تر می‌خرم. وقتی هم می‌گویی «اقتصاد مقاومتی» آن‌که دشمنی دارد، مسخره می‌کند و اویی که دشمنی ندارد هم می‌گوید: «اگر کیفیت ما به آن‌ها رسید، من ایرانی می‌خرم.»ظاهر حرف خوب است، اما منصفانه نیست. چراکه گذشته را نمی‌بینند. تولیدکننده ایرانی نیاز به فرصت دارد تا کالای خود را رشد دهد. معنی ندارد صنعتی را که 10 سال است در ایران راه افتاده، با صنعت 50 ساله غربی مقایسه کنند.حالا چه کسی باید این فرصت رقابت را بدهد؟ اگر من و تو با نخریدن خود تولید داخلی را فلج کنیم، چه انتظاری از تولیدکننده باید داشته باشیم؟ آن‌وقت رشد نکردن اقتصاد مقاومتی تقصیر تک‌تک ماست...
توکل بر خدا یا کدخدا؟
کفر حداقلی دارد و حداکثری. حداکثرش این است که راست راست راه برود و بگوید خدایی نیست. خب البته این دیگر در این دوره زمانه خیلی احمقانه است. اما کم‌تر از آن هم هست. مثل این‌که بگوید خدا هست ولی نمی‌تواند فلان مشکل مرا حل کند! ظاهرش ساده است، ولی می‌دانید این حرف خیلی از ماست؟جوانی که ازدواج نمی‌کند چون مشکل مالی دارد یا کسی که به دیگری کمک نمی‌کند، از ترس این‌که خودش به مشکل بخورد، نمونه‌های واضحی از بی‌ایمانی به خدا هستند.حالا قرار است برای عزت جامعه اسلامی، بر خدا توکل کنیم و مخ اقتصاد مقاومتی را محکم بکوبیم. واقعاً چه مانعی بزرگ‌تر از بی‌ایمانی به خداست که در این میان مانع می‌شود و نمی‌گذارد مسئولان ما به این کار همت کنند. آیا اکنون توکل‌ها بر خداست یا بر کدخداهای دروغین؟
